Deze website maakt gebruik van verschillende soorten cookies. U kunt hier meer over lezen in onze Cookieverklaring. U kunt uw cookievoorkeuren aangeven via de knop "Instellingen aanpassen".

Grossmut begatte Mich

Pipilotti Rist

Solotentoonstelling

17 september – 2 oktober 2011
Vleeshal (Kaart)

Curator: Lorenzo Benedetti

Pipilotti Rist, 2011
Installatiefoto | Grossmut begatte Mich | Pipilotti Rist

Stichting Beeldende Kunst Middelburg presenteert van 17 september tot en met 2 oktober uit de eigen collectie het werk Grossmut begatte Mich van Pipilotti Rist in De Vleeshal.

Dit werk maakt sinds 1996 deel uit van de collectie SBKM/De Vleeshal en werd eerder in 2000 getoond in De Vleeshal. Stichting Beeldende Kunst Middelburg / De Vleeshal was, in 1996, de eerste instelling die werk van Rist aankocht.

In Grossmut begatte Mich verandert De Vleeshal in een projectiescherm. Op de achterwanden en rechterzijwand van de hal worden beelden geprojecteerd. De typisch Gotische nissen in en sculpturen aan de wanden geven reliëf aan de projectie. Ook worden beelden op het plafond van De Vleeshal projecteerd.

Grossmut begatte Mich (Edelmoedigheid verenigt zich met mij) is een eerdere versie van het videowerk Sip My Ocean (1996) van Pipilotti Rist. Met dit werk maakt de kunstenares voor het eerst in haar carrière gebruik van grote projectieschermen in plaats van één of meerdere monitors, waardoor het werk opgaat in de architectuur.

De beelden in Grossmut begatte Mich tonen een feeërieke onderwaterwereld. Op het door de kunstenares zelf ingezongen deuntje van Chris Isaaks Wicked Game wisselen paradijselijke en zeemzoeterige beelden elkaar af. Omringd door reusachtige videoprojecties verdrinkt de toeschouwer haast mee in de onderwaterwereld. Pipilotti Rist lijkt ons aan te moedigen om mee te wiegen op het liefdesliedje. Na verloop van tijd verschijnen echter verschillende huishoudelijke voorwerpen die langzaam dwarrelend hun weg naar de bodem zoeken. Er wordt een ietwat verontrustend gevoel gewekt, maar toch blijft de idyllle behouden door het voort deinen van het melancholische liedje. Tot het moment waarop het puberale gezang overgaat in een uitzinnig hysterisch, maar snel volwassen geworden gekrijs "I don’t wanna fall in love with you". Het vredige onderwaterleven is onherstelbaar verstoord. Het zachte deuntje keert nog terug maar niet meer zo perfect als het aanvankelijk was. De heftigheid van Rist’ geschreeuw blijft nagalmen.

Pipilotti Rist wekt de gedachte van een voor iedereen herkenbaar liefdesverdriet, van een vroegere liefde vol pijnlijke ervaringen en herinneringen. Elk individu wordt erdoor gevormd. Het zijn de nu eenmaal broodnodige bouwstenen voor ieders identiteit. Het hartverscheurende "I never thought I’d lose someone like you", wordt afgewisseld met het hoopgevende "I never tought I’d fall in love with someone like you". Rist toont een herkenbare tristesse, maar geeft tevens het gevoel dat je niet de enige op de wereld bent.

Serie

Vleeshal is niet alleen een bijzonder centrum voor hedendaagse kunst dankzij haar atypische tentoonstellingsruimte en verrassende programmering, maar ook omdat zij een collectie heeft - een unicum. In de jaren 1990 werd onder impuls van toenmalig directeur Lex ter Braak aan een ambitieuze collectie van hedendaagse beeldende kunst begonnen. Deze collectie was bestemd voor een nieuw voorzien museum in Middelburg, ontworpen door Aldo en Hannie van Eyck. In 1995 werd duidelijk dat er helaas onvoldoende politiek draagvlak was voor dit museum. De aanzet van collectievorming had daardoor zijn mogelijke context en zichtbaarheid verloren en bezwaarde Vleeshal. De collectie was een opslagkost en beheersvraagstuk geworden.

De collectie werd in 2005 in langdurige bruikleen aan het M HKA in Antwerpen gegeven. De keuze viel op M HKA vanwege de nauwe historische banden tussen Middelburg en Antwerpen, het collectieprofiel van het museum en het feit dat directeur van M HKA, Bart De Baere, lid was van de commissie die in de jaren 1990 kunstwerken voor het nog te bouwen Middelburgse museum aankocht.

De collectie bestaat uit twee delen. Het ene deel omvat landelijke en lokale kunst uit de BKR-regeling (de afkorting BKR staat voor Beeldende Kunstenaars Regeling, een regeling, die van 1949 tot 1987 kunstenaars een tijdelijk inkomen bood in ruil voor kunstwerken of andere artistieke tegenprestaties). Het andere deel bestaat uit kunstwerken van internationale hedendaagse kunstenaars (o.a. Jimmie Durham, Nedko Solakov, Suchan Kinoshita, Cameron Jamie, Pipilotti Rist en Job Koelewijn).

Er is al jaren geen actief aankoopbeleid meer. De collectie wordt hier en daar uitgebreid met sporadische aankopen en schenkingen van kunstenaars die deel uitmaken van het Vleeshal-programma.