We leven in een tijd, waarin bonafide tovenaars niet gewaardeerd worden. De buitengewone opmars binnen de technologie heeft ons een gevoel van verwondering afgestompt. Wij staan niet langer verbaasd over het gecompliceerde binnenwerk van het video-schaak, we spelen om te winnen. De speciale effecten van de bioscoop accepteren we als vanzelfsprekendheden en we worden tot kille critici als we een breuk ontdekken. De hemel moge de arme tovenaar bijstaan als hij zijn eenvoudige vingervlugheden vertoont. Wij, het geblaseerde publiek verzadigd van flitsende supertechniek, blijven volstrekt onaangedaan. En dat is geen wonder. Daar onderzoek steeds onbegrijpelijker wordt, accepteren we met grote opluchting de glimmende plastic doosjes, waarin de onderdelen van onze voertuigen, communicatie-apparatuur en denkende machines zijn verborgen. We kunnen ze niet begrijpen en dus proberen we het niet langer.