De Knoop vindt waarschijnlijk zijn oorsprong in een obsederend beeld van de ruimte waarin het uiteindelijk gerealiseerd zou moeten worden; en grote hal met een overdadig gewelfde zoldering, bijna Byzantijns van stijl- een vloer met een geruit patroon van zwarte en witte stenen en een naam die het volstrekt onmogelijk maakt om dit als een neutrale ruimte op te vatten – De Vleeshal.
Ik kreeg de foto van die ruimte op dezelfde dag dat ik op reis naar Europa voor een tournee met performances en installaties, waarbij ik ook Middelburg zou aandoen. Ik had het geluid voor wat ik in Middelburg van plan was al opgenomen en had een vaag idee van wat ik visueel wilde gaan doen, al kende ik voorlopig van de hal alleen nog maar de afmetingen. Toen kwam de brief met de foto en meteen waren al die plannen van de baan. Een week lang werd ik heen en weer geslingerd tussen het uitvoeren van mijn performances en het nadenken over die foto. Toen besloot ik op weg naar een andere performance langs Middelburg te gaan om de Vleeshal te zien. De vreemde combinatie (voor mij tenminste) van zwarte en wit, van gracieus en grof, werkte in zijn materiele aanwezigheid zelfs nog dwingender. Na een paar uur, die ik alleen met papier en potlood doorbracht, strikte ik diezelfde dag De Knoop.