Tiny Rectangles was samengesteld als publieksprogramma bij de solotentoonstelling small wares van Katie Schwab: een middag in de Vleeshal waarop videowerken van Holly Antrum, Andrea Büttner, Raisa Kabir en Katie Schwab getoond werden. Het programma ging van start met een introductie van Katie Swab.

Tiny Rectangles was geïnspireerd op een scène uit de documentaire We Have No Art (1968) van Baylis Glascock. In deze film geeft kunstenaar Sister Corita Kent een observatieoefening van twee uur aan haar klas. De leerlingen worden gevraagd om elk een rechthoekig gaatje uit een stuk karton te knippen en dit mee te nemen naar een autodealer op Sunset Boulevard in Los Angeles. Met deze 'finders' werden de leerlingen aangemoedigd om op een andere manier te kijken:

Do what a moving picture person does. He cuts off everything else and focuses on one small little place and lets you look at that. Sometimes you can take the whole of the world in and sometimes you need a small piece to take in.
— Corita Kent, 1968

Met de opdracht van Corita Kent als uitgangspunt onderzocht het programma Tiny Rectangles hoe vier kunstenaars de aandacht vestigen op de kleine aspecten van de wereld om ons heen die vaak over het hoofd gezien worden: ambachten en religieuze praktijken; vergeten textielgeschiedenissen en historische koloniale handel; maakprocessen en gemeenschapszin; persoonlijke archieven en geheugen.