Deze website maakt gebruik van verschillende soorten cookies. U kunt hier meer over lezen in onze Cookieverklaring. U kunt uw cookievoorkeuren aangeven via de knop "Instellingen aanpassen".

Innere Stimme

Olaf Nicolai

Solotentoonstelling

14 november – 12 december 2010
Vleeshal (Kaart)

Curator: Lorenzo Benedetti

Olaf Nicolai, 2010
Leo van Kampen fotografie | Innere Stimme | Olaf Nicolai

De Duitse kunstenaar Olaf Nicolai presenteert in de Vleeshal een nieuw werk afgestemd op de tentoonstellingsruimte en gebaseerd op Humoresque, Opus 20 voor piano door Robert Schumann. Deze exponent van de romantiek componeerde het werk in 1839 en voegde daarbij in een deel van het werk tussen de solsleutel en de bassleutel een derde sleutel toe, die hij de Innere Stimme [Innerlijke stem] noemde. Aangezien het stuk is geschreven als een solo voor piano kan de melodie van de Innere Stimme niet worden gespeeld, maar ze beïnvloedt wel de interpretatie van het stuk. Het publiek ziet de partituur niet voor zich en kan alleen maar gissen naar de invloed van de Innere Stimme. Aan de hand van dit extreme werk van de romantische componist benadert Olaf Nicolai de muziek op conceptueel niveau door de verborgen melodie continu te laten klinken in de tentoonstellingsruimte. De geestelijke dimensie van Schumanns muziek wordt zo overgebracht naar en onthuld in de gotische zaal van De Vleeshal. Ter begeleiding van de tentoonstelling heeft Olaf Nicolai een poster ontworpen van het Innere Stimme-element van de partituur, die gratis wordt verspreid. Daarnaast verschijnt bij deze gelegenheid een publicatie met een begeleidende tekst door Jean-Luc Nancy, geproduceerd door Roma Publications. Een eerste versie van dit werk werd in oktober 2010 opgevoerd in de vorm van een dertig uur durende performance voor SOUNDFAIR in Berlijn, in Galerie Veneclasen/Werner. In De Vleeshal wordt Innere Stimme voor het eerst in een kunstinstelling tentoongesteld.

Met zijn conceptuele benadering, met gebruikmaking van diverse media vertaald in sterke esthetische vormen, zet Nicolai vraagtekens bij de manier waarop we onze alledaagse omgeving bekijken. Zijn bronnen zijn vaak analyses van historische, maatschappelijke of wetenschappelijke omstandigheden die hij uitwerkt in esthetische situaties die nieuwe perspectieven en betekenissen creëren.