Het Engelse woord plot betekent behalve 'verhaallijn' ook 'een stuk grond'. Rond die dubbele betekenis draait A Plot, de eerste solotentoonstelling van Mandla Reuter in Nederland. Voor deze tentoonstelling is de ruimte van De Vleeshal gevuld met aarde afkomstig van een door de kunstenaar aangekocht stuk grond in Los Angeles. Die stad is vooral beroemd vanwege Hollywood, een plek waar fictie en realiteit met elkaar versmelten tot een geheel dat een afzonderlijke categorie vormt. De synthese van fictie en realiteit is het thema dat de Duitse kunstenaar, probeert af te bakenen.

Een frisdrank automaat, met de titel Shuteye (2011) is soms aan, dan weer uit. Tussen de muren hangt The Building (2011), een I-beam die de gotische architectuur extra laat imponeren door een icoon van eigentijdse constructie. Een plaat marmer Untitled (2011) aan het einde van de tentoonstellingsruimte is als een element van een façade.

Dit is niet de eerste tentoonstelling van Mandla Reuter in De Vleeshal. In 2010 haalde hij voor de groepstentoonstelling Psychosculptures vijfduizend liter water uit de Romeinse Trevifontein. Ook nu weer ligt de link met de 'echte' oorsprong elders aan de basis van zijn werk.

Deze keer, door de video The Shell (2011) komt de Trevifontein er weer aan te pas, dit keer via een ander fictief element uit de collectieve cultuur: de replica die zich in Las Vegas bevindt. De reproductie van de fontein bevat elementen die speels verwijzen naar de reconstructie van de werkelijkheid aan de hand van de fictieve versie. Het scherm hangt hoog aan de muur, tegenover de gotische beelden die toeschouwers worden.

De kunstenaar zet ons aan het denken over het begrip originaliteit, over echt en nep. In hoeverre behouden dingen hun eigenheid als ze uit zijn oorspronkelijke context worden gehaald? De echte aarde uit Hollywood wordt tegenover de illusie van de film geplaatst. De nagemaakte Trevifontein wordt op een stenen scherm geprojecteerd. De kunstenaar lijkt de illusie in realiteit te willen vertalen. De bezoeker van de Middelburgse tentoonstelling loopt over grond uit Hollywood, kijkt naar een Trevifontein die in werkelijkheid een kopie uit Las Vegas is, en wordt zo geconfronteerd met elementen die vraagtekens zetten bij de originaliteit van de tentoonstellingsruimte zelf.