Zinging Tangerine is de overkoepelende naam voor het tentoonstellingsproject dat loopt in Vleeshal Markt van vrijdag 5 september tot en met zondag 2 november 2014. Koen Delaere en Jeroen Doorenweerd vormen de tentoonstellingsruimte van De Vleeshal om tot een publiek toegankelijk laboratorium voor schilderkunst. Gedurende de eerste week wordt hun werkproces gepresenteerd als performance. Daarna worden de resultaten getoond in een zorgvuldig samengestelde tentoonstelling, die loopt vanaf 13 september.

De act van het schilderen staat centraal. Grote plastic zeilen bedekken de vloer. Er zijn opgespannen spieramen, grote lappen linnen en veel verf. Herhalende handelingen, geconcentreerde aandacht, muziek en koud bier. Bezoekers kunnen op een strandstoel plaatsnemen of ronddwalen. Aan het einde van de dag wordt er gekookt en gegeten met gasten. Aanvullend worden er verschillende, al dan niet mentaal stimulerende, activiteiten georganiseerd. Zo staan er op het programma onder andere een yogasessie, een filmvertoning, workshops, lezingen en optredens. Het stimulerende klimaat waarin beide kunstenaars zich vertoeven zal een grote invloed uitoefenen op de werken en de uiteindelijke tentoonstelling.

Voor Delaere en Doorenweerd representeert deze manier van werken, waarin het aanvullende activiteitenprogramma een cruciale rol speelt, misschien wel de meest ideale manier van ‘hoe te werken als kunstenaar’. Twee kunstenaars die simultaan werken in een ruimte, elkaar al dan niet beïnvloeden, stimuleren en/of bewust maken. Dit gelijktijdig werken, naast al het andere dat gaande zal zijn, heeft een onvoorspelbare uitwerking op het werkproces en het resultaat. Kunst is immers niet los te koppelen van de sociale omgeving waarin het wordt gecreëerd. Iets dat Delaere en Doorenweerd al eerder konden ervaren. Zij werkten namelijk mee aan gelijkwaardige projecten. Voorbeelden hiervan zijn The Battle, een tentoonstelling project van Delaere en Doorenweerd, dat in 2012 plaatsvond in het Centraal Museum in Utrecht, en I can’t, I can, I care, een project uit 2011 dat eveneens plaatsvond in De Vleeshal. Het toevalsmatige en het niet weten wat het resultaat zal zijn, maakt deze projecten zo interessant en sluit in het bijzonder aan op de experimentele mentaliteit van beide kunstenaars.

Jeroen Doorenweerd kenmerkt zich door een grote nieuwsgierigheid en openheid naar alles wat rondom hem gebeurt. Hij zoekt steeds naar motieven en situaties die hem kunnen triggeren. Door zijn eigen kunstenaarschap ter discussie te stellen, behoudt hij een brede blik. Doorenweerd zoekt naar bepaalde omstandigheden of condities, waarbinnen een zekere bewustwording bereikt wordt. Voor Koen Delaere komt het schilderen in de buurt van het performatieve van muziek.Net als in muziek ervaar je in Delaeres werk een ‘live’ performance. Er is spontaniteit, improvisatie en gecontroleerde chaos. We vinden sporen van deze elementen in zijn schilderijen alsook de frisheid van een live-optreden. Zijn werken zijn een extensie van het nu.

In essentie gaat het in Zinging Tangerine niet om een loutere opstelling, maar om de zichtbaarheid van een proces, van een bepaalde dynamiek die plaatsvindt of al heeft plaatsgevonden. Het performatieve blijft zichtbaar in de werken en de dynamiek, die is samengebald in de schilderijen, blijft resoneren in de tentoonstellingsruimte. Delaere en Doorenweerd laten zien dat kunst niet het resultaat is van een heroïsche act, dat ergens in een achterzaaltje, uit het zicht van de toeschouwer heeft plaatsgevonden. Er gaat een periode van contemplatie, discussie en effectieve arbeid aan vooraf. Het contempleren, nadenken en proberen gedurende een bepaalde periode is van immens belang en bepaalt samen met de omgevingsfactoren het eindresultaat.