Video/Film
2015

Al sinds de renaissance signeren kunstenaars hun werk. Om naamsbekendheid te verwerven, maar ook omdat het een kunstwerk officieel maakt en er status aan geeft.

Marinus Boezem heeft in deze installatie vogelvoer in de vorm van zijn handtekening op het platte dak van zijn atelier gestrooid. Door zijn ondertekening op het dak te zetten verklaart Boezem zijn werkplaats, of zelfs de hele wereld, tot kunstwerk.

Het beeld is ironisch en vluchtig. Het geeft commentaar op de positie van de kunstenaar, die roem kan verwerven maar ook zo weer in de nevels van de tijd kan verdwijnen. Boezems handtekening is vergankelijk. Hij vervaagt zodra vogels het voer wegpikken en hem meenemen in hun vlucht in het oneindige. Feitelijk zetten ze het werk van de kunstenaar voort, in die zin dat ze de materie, het zaad, transformeren tot vliegen en totale vrijheid.

Verschijnen en verdwijnen, zoals met de handtekening het geval is, zijn vaste motieven in het werk van Boezem. Ze vullen elkaar aan en breken elkaar af, zoals ook natuur en cultuur met elkaar in directe relatie staan.

Gedurende de manifestatie werd de installatie op het dak opgenomen door een webcam. De beelden van de webcam waren destijds via een livestream op de website van de kunstenaar te zien.