In de Vleeshal zijn twee aspecten van de ruimte samengebracht: de gewone mensen die van de ruimte gebruik maken, er doorheen lopen, en de articulatie van de ruimte zelf, met name het tegelpatroon van de vloer. Het is een driedelig fotowerk, een installatie die het resultaat vormt van een fotosessie met zesendertig mensen, opgesteld in een diagonaalsgewijs geplaatst carre. Uitgangspunt is wederom de magje van het fotografisch standpunt. Al lijkt de strategie simpel en logisch: vanuit een vaststaande positie en hoogte zijn van alle mensen afzonderlijk drie opnamen gemaakt. De camera is eerst op de voeten gericht en vervolgens langzaam omhoog gedraaid om nog tweemaal een foto te schieten recht van voren en schuin naar boven. Dit omklappen van de camerapositie wordt in de ruimte zelf verdriedubbeld door de drie series in identieke carres plat op de grond te leggen. Daarboven zweeft dan steeds een foto die van bovenaf van de hele group is gemaakt.