Rooms of Now
Maurice van Es
Publicatie, Werk
2019
1/14
588
Van Es gebruikt fotografie als middel om herinneringen vast te houden. Hij registreert situaties in een woonhuis waaraan we normaal voorbij gaan. Een versleten deurknop, een voetbalposter in een oude kinderkamer, een stapeltje schone was, een patroon in een dekbed. Eenmaal vastgelegd in een foto en verzameld in een boek worden deze onbenulligheden waardevol, omdat ze zoveel zeggen over de mensen die in het huis wonen.
De kunstenaar begon met het project in 2012 en heeft sindsdien meer dan 25 huizen gefotografeerd. In opdracht van schrijver Arnon Grunberg fotografeerde hij het huis van diens pas overleden moeder.
Op 24 februari werd het boek van het woonhuis van Dick en Anja samen met alle andere Rooms of Now boeken die Van Es maakte, gepresenteerd aan de Korendijk 38.
Wat me in huizen begon op te vallen was dat er allerlei leuke oplossingen voor problemen te zien waren. Eigenhandig geknutsel om het leven in je huis wat makkelijker te maken. Wat ik ook interessant vind aan zulke stillevens, is dat ze verwijzen naar een actie buiten de foto. De foto is dan een ingang naar de concentratie, gedachte en handeling van diegene.
– Maurice van Es
Dit kunstwerk bestaat uit een publicatie in een zeer beperkte oplage. Één exemplaar bevindt zich in de collectie van Anja de Groene en Dick Anbeek en het andere in de Vleeshal Collectie.
Verschenen ter gelegenheid van
Personen
Serie
Rooms of Now is een reeks projecten waarbij een (inter)nationale kunstenaar wordt uitgenodigd om een artistieke interventie te ontwikkelen bij mensen thuis, in Middelburg. De titel is ontleend aan een fotografieproject van kunstenaar Maurice van Es, die de eerste editie van Rooms of Now realiseerde. De serie vond plaats van 2019-2022.
Rooms of Now is de opvolger van het publieksprogramma So You Don't Get Lost in the Neighborhood.
Vleeshal is niet alleen een bijzonder centrum voor hedendaagse kunst dankzij haar atypische tentoonstellingsruimte en verrassende programmering, maar ook omdat zij een collectie heeft - een unicum. In de jaren 1990 werd onder impuls van toenmalig directeur Lex ter Braak aan een ambitieuze collectie van hedendaagse beeldende kunst begonnen. Deze collectie was bestemd voor een nieuw voorzien museum in Middelburg, met als werktitel Museum IX/13.
De collectie betreft twee blokken, enerzijds landelijke en lokale kunst uit de BKR-regeling (de afkorting BKR staat voor Beeldende Kunstenaars Regeling, een internationaal unieke regeling, die van 1949 tot 1987 kunstenaars een (tijdelijk) inkomen bood in ruil voor kunstwerken of andere artistieke tegenprestaties). Anderzijds een aanzet tot een radicaal internationale collectie hedendaagse kunst, met enkele grote ensembles van een beperkt aantal kunstenaars (met o.a. Jimmie Durham, Nedko Solakov, Suchan Kinoshita, Cameron Jamie, Pippilotti Rist en Job Koelewijn), maar te weinig om er zonder doorgedreven verdere collectie-uitbouw een lokale werking mee te kunnen opzetten. De stad Middelburg besloot dit museum niet te bouwen en de collectie niet verder te zetten. De aanzet van collectievorming had daardoor zijn mogelijke context en zichtbaarheid verloren en bezwaarde Vleeshal, voor wie de collectie een opslagkost en beheersvraagstuk was geworden.
Gezien de nauwe historische banden tussen Middelburg en Antwerpen, het collectieprofiel van het MÂ HKA en het feit dat Bart De Baere lid was van de adviescommissie bij de samenstelling van de Vleeshal-collectie, werd ze aan het MÂ HKA in langdurige bruikleen gegeven. MÂ HKA gaf deze collectie een publiek bestaan door de kunstwerken te valoriseren in zijn collectietentoonstellingsbeleid.
Er is al jaren geen actief aankoopbeleid meer. De collectie wordt hier en daar uitgebreid met sporadische aankopen en schenkingen van kunstenaars die deel uitmaken van het Vleeshal-programma.