In juni 2020 werd er een runesteen opgericht op het eiland Saaremaa in Estland, ter ere van de familie Koit. Omdat runestenen niet gebruikelijk zijn in dit specifieke landschap, was Keskküla geïntrigeerd door dit gebaar van de zoon van haar oudoom en bracht het haar op een bijna obsessieve reis om te leren hoe stenen gevormd moeten worden. Tijdens haar onderzoek verdiepte Keskküla zich in de Estse mythologie en las ze over offerstenen en keien die de legendarische Estse held Kalevipoeg droeg en rondslingerde.

In de loop van de twee jaar die volgden, experimenteerde Keskküla met het snijden van grote keien. Tijdens dat snijden kwam er een beeld in haar op van twee vrouwen die vergezeld waren van twee zware keien op een basketbalveld. Dit beeld vormde het uitgangspunt voor een site-specific performance met drie performers en vier stenen. Een grondig onderzoek naar mogelijke locaties voor de performance leidde Keskküla uiteindelijk naar een basketbalveldje op het Woldstrand in Zeewolde, Flevoland.

Op 2 september, van zonsopgang tot zonsondergang, vond de performance Cries in Concrete, Curses Curbstones, Dreams in Drywall, Rests in Rainfall plaats op het Woldstrand in Zeewolde. Te midden van de keien hebben performers Lidwien Ponsioen, Rose Akras en Dianthus op deze bijzondere locatie de moeizame productie van de betonnen, traanvormige objecten die zich in de loop van de performance opstapelen weten te benadrukken. Doorzettingsvermogen, vreugde en vermoeidheid gaven richting aan het werk naarmate de dag vorderde. Daarom werd het publiek aangemoedigd om de voorstelling gedurende een langere periode bij te wonen, zichtzelf te vertragen, of misschien zelfs enkele uren met het werk door te brengen, om het te zien groeien en heen en weer te zien schuiven van een productieplek naar een mythologische bestemming.

+2

Waar komen deze keien vandaan? Wat is hun geschiedenis? Sommigen zeggen dat het vruchtbaarheidssymbolen waren, anderen geloven dat ze enkel dienen om grenzen aan te geven. Misschien zullen we het nooit weten.

Cries in Concrete, Curses Curbstones, Dreams in Drywall, Rests in Rainfall werd gepresenteerd in dialoog en samenwerking met Land Art Flevoland, in wie Keskküla en Vleeshal een partner hebben gevonden met kennis van omgevingskunst in Nederland.

Helena Keskküla (1992) is een Estlandse kunstenaar die voornamelijk werkt met video, performance en installatie. Ze gebruikt humor, een spel met onzekerheden en het begrip mislukking om meer universele onderwerpen aan te snijden. De laatste drie jaar heeft ze zich vooral gericht op mythologie en steenhouwen, wat ze combineert met performance en bouwmaterialen. Ze studeerde in 2015 af aan de Estse Kunstacademie en de afdeling beeldende kunst van het Sandberg Instituut aan de Gerrit Rietveld Academie in 2021. Ze heeft in 2023 de KKV-Bohüslan steenbeurs ontvangen en werd geselecteerd om Estse kunstenaars te vertegenwoordigen tijdens de ISCP Residency in New York.

Cries in Concrete, Curses Curbstones, Dreams in Drywall, Rests in Rainfall is gemaakt in opdracht van Roos Gortzak, directeur van Vleeshal Centrum voor Hedendaagse Kunst, Middelburg, Nederland. Martha Jager is assistent curator voor dit project en heeft in de loop van deze twee jaar onmisbaar werk verricht.