Deze website maakt gebruik van verschillende soorten cookies. U kunt hier meer over lezen in onze Cookieverklaring. U kunt uw cookievoorkeuren aangeven via de knop "Instellingen aanpassen".

Mexico 68

Heidrun Holzfeind

Solotentoonstelling

3 oktober – 13 december 2009
Vleeshal Zusterstraat (Kaart)

Curator: Lorenzo Benedetti

Heidrun Holzfeind, 'Mexico 68', installatiefoto, 2009 | Mexico 68 | Heidrun Holzfeind

Met de tentoonstelling Mexico 68 toont Heidrun Holzfeind geschiedenis met een beladen karakter. Ze combineert haar interesse in modernistische architectuur (als sociale ruimte) met een historische gebeurtenis, de studentenbeweging van 1968 in Mexico, die van grote invloed was op die generatie. Het werk, nu in De Kabinetten van De Vleeshal, bestaat uit twee delen en werd in 2007 in Mexico-stad voltooid.

Het eerste deel, C.U., is een installatie en toont dubbel geprojecteerd, 120 foto’s van de Ciudad Universitaria, de belangrijkste campus van de Nationale Autonome Universiteit van Mexico (UNAM), en één van de grootste ter wereld. Deze campus werd ontworpen door de architecten Mario Pani, Enrique del Moral en Carlos Lazo, en begin jaren ’50 gebouwd. In 2007 verklaarde UNESCO het tot werelderfgoed en noemde het één van de belangrijkste iconen van architectuur en stedelijke ontwikkeling van Latijns Amerika. Modernistische principes en materialen als staal en glas, zijn gecombineerd met elementen die verwijzen naar historische Mexicaanse architectuur, zoals mozaïeken en murales (grote muurschilderingen). De campus herbergt behalve diverse faculteiten, een bibliotheek, musea, theaters, metrostations, het Olympisch Stadion waar in 1968 de Spelen werden georganiseerd. Holzfeind onderzoekt met de foto’s het concept en de compositie van de campus als een moderne stad, de architectuur als basis voor een sociale ruimte.

Voor het tweede deel van de tentoonstelling, Mexico 68, interviewde Holzfeind 19 deelnemers van de studentenbeweging en legde deze gesprekken vast op video.
Aan de vooravond van de Olympische Spelen in 1968 protesteerden studenten in Mexico-stad tegen het regime en riepen op tot stakingen. Ze bezetten scholen en universiteiten en kwamen in conflict met het leger. Er kwamen steeds meer demonstranten op de been, de politieke onrust groeide en escaleerde in het bloedbad van Tlatelolco, een wijk in stad. Militairen en politie schoten op de vele demonstranten, waaronder veel studenten die daar waren samengekomen. Veel demonstranten kwamen hierbij om het leven en anderen werden gearresteerd.

De geïnterviewden benadrukken het belang en de impact van de beweging op de Mexicaanse samenleving, politiek en cultuur in het algemeen, en op hun eigen levens in het bijzonder. De gesprekken zijn persoonlijke verslagen en herinneringen, politieke en sociale analyses en reflecties op de gebeurtenissen in 1968. De interviews vormen een uniek document dat een beeld geeft van de visies en dromen van een generatie die probeerde de Mexicaanse samenleving en het autoritaire regime te veranderen.

Enkele citaten uit de interviews:
"My father’s arrest was the end of the movement for my family. He was in jail for two and a half years. It was a tragedy." (Hira de Gortari)

"I remember to march in through Reforma, the main avenue in the city in the head of the demonstration, crying: “For the people, against the government!” We were many marching, but there were many more in the sidewalks applauding and crying with us."(Marcelino Perelló Valls)

"We were in the top of the plaza. There were some ruins on the side so we jumped into the ruins. That’s were I spent most of the shooting. Because in the plaza you were uncovered. They were shooting from everywhere; they were even shooting at themselves because it was a circle." – Carmen Soler