Een lang slingerend koord, dat aan het plafond is bevestigd, verbindt een zwaar granietblok met een levensgrote foto van de kunstenaar. De sculptuur ontplooit zich niet vanuit een centrum, zoals in de klassieke beeldhouwkunst, maar in tijd en ruimte langs de op en neer gaande lijn van het touw, vanaf de steen tot aan de foto plat op de grond. Arrangement en maat liggen niet vast, zij zijn afhankelijk van de plaats waar de sculptuur is opgesteld. De manier waarop het werk in 1982 in het Provinciaal Museum Hasselt en in De Vleeshal in Middelburg is geïnstalleerd, kan als maatgevend worden beschouwd. De foto van de kunstenaar van de rug af gezien is dezelfde als in de verschillende varianten van Jump (1981). De bijenwas rondom de foto verwijst naar een citaat uit de Metamorphoses van Ovidius (“flavam modo pollice ceram/ mollibat…” VIII, 231-2). Het motief van het aan een steenblok verankerde touw, dat de vlucht verhindert, komt voor de collage L’Uomo Volante (1975-79). Het Icarus-motief komt onder verschillende gedaanten voor in het werk van Boezem. Uit enkele ideeënschetsen van het werk (Archief Boezem) blijkt dat er, in plaats van het dikke manillatouw, oorspronkelijk gedacht is aan een 4 cm breed wit lint, dat als een grafiek door de ruimte gaat. Het werk is geïnspireerd door de bekende foto Saute dans le vide (1960) van een duikvlucht door Yves Klein.