Ben Sleeuwenhoek is geen theoreticus: hij gaat niet van vastomlijnde theoretische modellen uit die in het schilderij vorm moeten krijgen, noch heeft hij een theoretische relatie tot schilderen. Schilderen is voor hem een kwestie van beginnen en verder gaan, met accent op verder gaan. Beginnen immers is oninteressant. Dan geen te verwachten antwoorden en oplossingen, maar verrassende, onverwachte wendingen en ingevingen van het moment. Zoals gezegd is de eerst stap in het schilderproces de imitatie, de uitwerking van het van tevoren bedacht idee.