Her Labor maakt deel uit van Vleeshals internationaal nomadisch programma 2024-2025 Repetition is a Form of Changing, georganiseerd door League of Tenders.

Her Labor vertrekt vanuit het verouderde idee dat artistieke methoden zoals borduren, tapijtweven en werken met stoffen voornamelijk vrouwelijke domeinen zijn, zowel in de westerse hedendaagse kunst als in de niet-westerse kunstscene. Het programma verkende het werk van vijf vrouwelijke kunstenaars wiens praktijken zich verhouden tot deze ambachten, de zogenaamde ‘handenarbeid’. De kunstenaars komen uit diverse regio’s, zoals Centraal-Azië, de Idel-Oeral en de Noord-Kaukasus, en werken met praktijken zoals borduren, tapijtweven, vilten en het bestuderen van de nationale klederdracht en stoffen vanuit een ander perspectief. Het programma Her Labor zet gesprekken voort die begonnen tijdens het Her Gaze-programma.

Zoals de dekoloniale onderzoeker Madina Tlostanova benadrukte in de tekst Decolonial Aesthesis and the Post-Soviet Art: “Decolonial artists strive to restore human dignity by reclaiming memories and stories, as well as reviving and reimagining native cultures in tension with Soviet, post-Soviet, national and global neoliberal modernities.” Het ambachtelijke werk biedt niet alleen de voldoening van het creëren van iets tastbaars en moois, maar kan vrouwen* met elkaar verbinden, non-verbale kennis overdragen door generaties heen, geschiedenissen vanuit vrouwelijke perspectieven vertellen en weerstand bieden aan zowel autoritaire regimes als kapitalistische toe-eigening.

Tijdens vier niet-publieke bijeenkomsten faciliteerde League of Tenders de discussie over artistieke methoden vanuit het perspectief van het werken met de wonden van het verleden, niet ertegen (zoals beschreven door Leslie C. Sotomayor in The Practice of Feminist Art Education). Er werd gesproken over intergenerationele dialogen, het stigma rondom de termen ‘decoratief’, ‘toeristisch’ en ‘exotisch’ die vaak aan deze vorm van maken worden toegeschreven, en manieren om samen verschillende toekomsten voor te stellen.

Deze niet-publieke bijeenkomsten — waar de deelnemers openlijk hun ervaringen deelden, kwetsbaar werden en elkaars wereld van gevoel en plaats betraden — zullen binnenkort worden gedeeld via een online publicatie in Ruyò Magazine (in het Engels). Deze zal de belangrijkste inzichten uit de discussies samenvatten en aan een breder publiek presenteren. De tekst zal ook beschikbaar zijn in de moedertalen van de deelnemers: Kazachs (Qazaq), Udmurt, Bashqort, Oezbeeks en Circassisch.

Her Labor maakt deel uit van het eerste seizoen van het programma Repetition is a Form of Changing, getiteld Her Right, gewijd aan dekoloniale benaderingen van feminisme en het bevragen ervan vanuit niet-westerse perspectieven. Voor Her Right heeft League of Tenders de meeslepende tentoonstelling International Feminist Art herbekeken, die in 1980 in Vleeshal plaatsvond en, ondanks dat het beweerde kunst te presenteren die ‘op vele plaatsen ter wereld is ontstaan’, zich vooral richtte op de westerse kunstscene.

Deelnemers:

Milyausha Abaydullina is kunstenaar, onderzoeker en weefmeester, geboren in het Miyakin-gebied, Bashkortostan, Oeral. Ze studeerde aan de faculteit kunst en grafiek van de Bashqort State Pedagogical University, vernoemd naar Miftahedtdin Aqmulla. Haar artistieke praktijk is geïnspireerd door de traditionele kunsten en ambachten van Bashqort, met name het weven. Ze is deelnemer aan vele tentoonstellingen en fora gewijd aan tapijtweven in Bashkortostan, de Udmurt Republiek en Kazachstan.

Ze deelt haar bevindingen actief via openbare kanalen zoals 'Bashqort.photomuseum' en 'Genghis Khan's tear'.

Darali Leli is schrijfster, kunstenaar, modeontwerpster, curator en oprichter van het Udmurt klederdrachtmuseum. Ze woont in Izhevsk, Udmurt Republic, en komt uit een familie van Udmurt schrijvers.

In haar artistieke praktijk richt ze zich op traditionele ambachten: patchwork, weven, borduren en folk cut. Ze onderzoekt actief de cultuur en strijd van de Udmurt-bevolking en wijdt haar werk vaak aan het verdwijnen van lokale identiteit, ongrijpbare oudheid en de verkenning van de Udmurt culturele code.

Aisha Jandosova is een diasporisch mens uit Qazaq-Kirgiz, (her)leraar en opvoeder/ontwerper, die leeft tussen Almaty, Kazachstan en Providence, VS (op het land van de Wampanoag, Pokanoket en Narragansett volkeren). Jandosova wijdt haar tijd en energie aan het creëren en ondersteunen van zorgzame ruimtes/containers voor Kazachse en Centraal-Aziatische mensen om opnieuw verbinding te maken met hun voorouders en manieren van zijn, om te helen, en om meer liefdevolle heden en toekomsten voor zichzelf te herinneren/voor te stellen en vorm te geven. Jandosova’s huidige praktijk omvat het langzaam en op de lange termijn her-existeren (gebaseerd op de term ‘re-existencia’ bedacht door Madina Tlostanova en Albán Achinte) van de ambachtelijke praktijken van haar voorouders, en, samen met Aida Issakhanqyzy, het faciliteren van BABALAR PRESS, een experimenteel onderzoeks-, schrijf- en publicatie-initiatief voor het herleren, terugwinnen en herdenken van Kazachse voorouderlijke kennis.

Aziza Kadyri is een multidisciplinaire kunstenaar en curator met een focus op live/digitale performances, experimentele kostuums, textiel en immersieve technologie. Oorspronkelijk uit Oezbekistan en gevestigd in Londen, VK, studeerde ze af met een BA in Modeontwerp aan de Tsinghua University, Beijing, en heeft een MA in Performance Design and Practice van Central Saint Martins, Londen. Haar projecten verkennen de thema’s migratie, vervreemding, sociale onzichtbaarheid, identiteit, feminisme en het verlies van taal. Kadyri is mede-oprichter van Qizlar, een grassroots feministische collectief uit Tashkent, Oezbekistan. Ze was de kunstenaar van het nationale paviljoen van Oezbekistan op de 60e Biënnale van Venetië (2024).

Milana Khalilova is een kunstenaar en ontwerper, geboren in het dorp Zalukokoazhe in Kabardino-Balkarië, Noord-Kaukasus. Ze studeerde af aan het College of Design van de Kabardino-Balkaria State University, vernoemd naar Khatuta Berbekov, in 2004. In 2017 was ze resident van de Mikhail Shemyakin Foundation in Frankrijk. Tot voor kort woonde ze in Nalchik, Kabardino-Balkarië. Ze werkt voornamelijk met animatie, traditionele ambachtstechnieken en boekontwerp. Haar professionele en onderzoeksinteresses omvatten de interactie tussen de archaïsche vormen van volks-, collectieve kunst en hedendaagse kunstpraktijken, evenals werk met het ‘moeilijke erfgoed’ van de Noord-Kaukasus. Een van haar recente projecten is het gezamenlijke onderzoek Ulyap Songs: Beyond Circassian Tradition (2023), uitgebracht en gepubliceerd door FLEE.

Partner: Ruyò Journal is een online platform gerund door kunstenaars die zich richt op het bevorderen van kritische discussies in de velden van kunst, film en theorie. Het doel is om bij te dragen aan het culturele discours van Centraal-Azië en de aanwezigheid ervan te versterken. Door een gemeenschap van kunstenaars en intellectuelen te verenigen, wil Ruyò culturele dialogen ondersteunen, zowel binnen de regio als wereldwijd.