“_Onderschepte radiosignalen die in de vroege jaren zestig van de 20ste eeuw naar de ruimte werden verzonden, wijzen uit dat De Vleeshal in Middelburg (Nederland) aan het eind van de 23ste eeuw het meest toonaangevende centrum voor moderne kunst zal zijn van de Noordatlantische bevolkingsclusters. De eerste Triënnale van Middelburg, die in 2304 plaats zal vinden onder de titel Futureways, zal in deze ontwikkeling van doorslaggevende betekenis zijn._”

Science Fiction is een genre. Het is geen keurslijf, maar een context waarbinnen kunst gemaakt kan worden. Ooit begonnen als een nieuwe literaire vorm, werd Science Fiction al snel een traditie: een zich steeds verder ontwikkelend complex van thema’s, op-vattingen en mogelijkheden die tezamen een geheel van verwachtingen vormen. Door een genre eerder te benaderen als een ver-zameling verwachtingen dan als een stelsel van criteria om kunst aan te toetsen, kunnen de context waarbinnen kunst wordt gemaakt en haar voortdurende micro-evoluties organischer worden opgevat.

Populaire genres volgen over het algemeen formules; Science Fiction doet dat niet. Het concept ‘toekomst’ sluit formules bij voorbaat uit. Wij leren de wereld in termen van de toekomst te bezien. Het Modernisme, waarin de toekomst als metafoor centraal staat, is hiervan een duidelijk voorbeeld. Net als het Modernisme poogt Science Fiction betekenis aan ‘tijd’ te geven. Hiermee wordt ons geloof in de vooruitgang gerecht-vaardigd: onze huidige visies en prestaties zullen met de tijd uiteindelijk de erkenning krijgen die ze verdienen.

Zo zullen ook de kunstenaars die werken maakten voor de tentoonstelling 'Futureways: De Triënnale van Middelburg 2304' in de toekomst de erkenning krijgen die hen toekomt: Nick Crowe, Alexej Koschkarow, Dirk van Lieshout, Jen Liu, MP & MP Rosado, David Schafer, Maki Umehara, João Vilhena en Virginie Yassef.

'Futureways: De Triënnale van Middelburg 2304' werd samengesteld door Rita McBride, Glen Rubsamen en Rutger Wolfson.