Installatie
2017

Receptie, betrokkenheid en participatie spelen een belangrijke rol in het werk van Hannah Weinberger. Haar kunstpraktijk wordt gekenmerkt door een interesse in de ‘ander’, of het nu gaat om de toeschouwer in haar werk of om iemand met wie ze samenwerkt. In Vleeshal slaagde Weinberger erin om harmonie aan te brengen in de groepstentoonstelling Why Patterns door het plaatsen van dikke, witte echo-absorberende gordijnen. De gordijnen zorgden niet alleen voor een beter akoestisch klimaat waarin alle tentoongestelde werken goed tot hun recht kwamen, ze zorgden er ook voor dat de toeschouwer zich veel bewuster werd van zijn eigen performatieve rol in het geven van betekenis. Weinberger legde daarmee de nadruk op een aantal dialectische relaties die in de rest van de tentoonstelling eveneens voorkomen: tussen achtergrond en voorgrond, immateriële vorm (geluid) en materiële vorm, en de persoonlijke en gemeenschappelijke ervaring.