Grossmut begatte mich
Pipilotti Rist
Video/Film, Installation
1995
This text is only available in Dutch
De video-installatie Grossmut begatte mich (1995), waar een aantal varianten van bestaan, is een sleutelwerk van Pipilotti Rist. De eerste variant van het werk werd in 1995 getoond tijdens de spraakmakende tentoonstelling Wild Walls in het Stedelijk Museum Amsterdam. Door het vrije spel met elementen uit de wereld van videoclips, het toelaten van de persoonlijke belevingswereld en de haast ongegeneerde inzet van zoetsappig sentiment maakte het diepe indruk. Vleeshal kocht destijds als eerste kunstinstelling werk van de nu wereldberoemde Rist aan. De kunstenaar zorgde ervoor dat het werk een relatie aangaat met de gotische architectuur van de Vleeshal, die als achtergrond dient voor de metershoge videoprojectie.
De dubbele, gespiegelde video-projectie bestaat uit deinende beelden die met een onderwatercamera zijn gemaakt; het perspectief van een koraalvis die door een paradijselijk rif van blote, vrouwelijke onderlijven en bikini’s lijkt te zwemmen. Na verloop van tijd verschijnen verschillende huishoudelijke voorwerpen die langzaam wervelend hun weg naar de zeebodem vinden. Tegen het plafond drijven lichtblauwe wolken voorbij over het gotische spitsbogengewelf van de Vleeshal. De hypnotiserende video-installatie wordt begeleid door een onorthodoxe cover door Rist zelf van Chris Isaak’s melancholische hitnummer ‘Wicked Game’. Rist’s stemgeluid begint aangenaam, bijna aarzelend, maar maakt op een gegeven moment plaats voor een uitzinnig geschreeuw dat de idyllische onderwaterdroom lijkt te verstoren.
Persons
Series
Vleeshal is a unique center for contemporary art, not only because of its atypical exhibition space and exciting programming, but also because it has a collection. In the 1990s, under the impetus of then director Lex ter Braak, an ambitious collection of contemporary visual art was begun. This collection was intended for a newly envisioned museum in Middelburg, with the working title Museum IX/13.
The collection concerns two blocks, on the one hand national and local art from the BKR scheme (the abbreviation BKR refers to the Dutch Artist Subsidy Scheme, unique in the world, which from 1949 until 1987 provided artists with a (temporary) income in exchange for artworks or other artistic compensations). On the other hand a start to a radically international collection of contemporary art, with a few large ensembles by a limited number of artists (including Jimmie Durham, Nedko Solakov, Suchan Kinoshita, Cameron Jamie, Pippilotti Rist and Job Koelewijn), but too few to be able to have a real impact without further collection development. The city of Middelburg decided not to build this museum and not to continue the collection. The impetus of developing a collection had thus lost its possible context and visibility and encumbered Vleeshal, for whom the collection had become a storage cost and management issue.
Given the close historical ties between Middelburg and Antwerp, M HKA's collection profile and the fact that Bart De Baere was a member of the advisory committee in the composition of the Vleeshal collection, it was given to M HKA on long-term loan. M HKA gave this collection a public existence by valorizing the artworks in its collection exhibition policy.
There has been no active acquisition policy for years. The collection is expanded here and there with sporadic purchases and donations from artists who are part of the Vleeshal program.